2.5 Ενσωματωμένα λειτουργικά συστήματα
Καθώς τα ενσωματωμένα συστήματα είναι ουσιαστικά ηλεκτρονικοί υπολογιστές, χρειάζονται και
κάποιο λειτουργικό σύστημα. Λόγω των διαφορών τους, με τους, γενικής χρήσης, υπολογιστές, το
λειτουργικό αυτό είναι συνήθως πολύ διαφορετικό και λόγω των μεγάλων διαφορών που έχουν τα
ενσωματωμένα συστήματα μεταξύ τους, τα ενσωματωμένα λειτουργικά διαφέρουν πολύ το ένα από
το άλλο.
Σε γενικές γραμμές τα ενσωματωμένα λειτουργικά συστήματα πρέπει:
• Να είναι μικρά σε μέγεθος, γιατί ο αποθηκευτικός χώρος είναι περιορισμένος
• Να χρησιμοποιούν με φειδώ τους πόρους του συστήματος, καθώς είναι λίγοι
• Να είναι αξιόπιστα γιατί οποιαδήποτε πρόβλημα είναι δύσκολο έως αδύνατο να διορθωθεί από το
χρήστη
Από την άλλη, δε χρειάζεται να έχουν πολλά από τα χαρακτηριστικά που θεωρούνται απαραίτητα
σε ένα γενικής χρήσης σύστημα, αφού το εύρος εργασιών τους είναι συγκεκριμένο.
Στην πιο απλή μορφή, το λειτουργικό είναι ένα με την εφαρμογή. Ένα μόνο αρχείο ενσωματώνει
τις απαραίτητες λειτουργίες του λειτουργικού και της εφαρμογής, χωρίς να μπορεί να φορτώσει
κάποια άλλη εφαρμογή. Η τακτική αυτή είναι συνηθισμένη σε χαμηλών δυνατοτήτων συστήματα, με
λίγες μονάδες εισόδου – εξόδου και λίγους πόρους. Είναι μικρά, απλά και αξιόπιστα και είναι πολύ
κατάλληλα για στατικές εφαρμογές όπως ο έλεγχος ενός φούρνου μικροκυμάτων ή ενός πλυντηρίου
πιάτων.
Σε πολύπλοκες συσκευές, με πολλές μονάδες εισόδου εξόδου και απαιτητικά πρωτόκολλα
επικοινωνίας, ο ρόλος του λειτουργικού είναι δύσκολος. Η κατασκευή ενός λειτουργικού, για κάθε
συσκευή, γίνεται ασύμφορη. Επιπλέον, κάποια ενσωματωμένα συστήματα πρέπει να τρέχουν πολλές
εφαρμογές, και να δίνουν στον χρήστη, τη δυνατότητα να τις διαχειρίζεται ή ακόμα και να εγκαθιστά
ή να απεγκαθιστά κάποιες από αυτές. Αυτές είναι απαιτήσεις πολύπλοκων λειτουργικών συστημάτων
που θυμίζουν έντονα λειτουργικά γενικού σκοπού.
Προκειμένου, να καλύψουν αυτές τις ανάγκες, κάποιες εταιρείες, δημιουργούν τα δικά τους
ενσωματωμένα λειτουργικά, για να τα ενσωματώσουν στις συσκευές τους. Μια άλλη προσέγγιση
είναι, η δημιουργία ενσωματωμένων συστημάτων γενικού σκοπού. Πρόκειται συνήθως για
παραλλαγές γνωστών λειτουργικών συστημάτων όπως Linux, Windows, BSD, προσαρμοσμένες στις
απαιτήσεις ενσωματωμένων συστημάτων.
2.6 Linux και ενσωματωμένα συστήματα
Το Linux είναι ένα λειτουργικό σύστημα τύπου UNIX βασισμένο στο μινιμαλιστικό λειτουργικό
Minix του Andrew S. Tanenbaum. Δημιουργήθηκε το 1991 από τον Linus Torvalds, ο οποίος, τότε
ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Το δημοσίευσε με την άδεια ελεύθερου λογισμικού
(2.7 Ελεύθερο Λογισμικό) GNU GPL. Καθώς το Linux είναι, ο πυρήνας του λειτουργικού
συστήματος, συνδυάστηκε με το GNU project (περιγράφεται στο ελεύθερο λογισμικό) ώστε να
αποτελέσει ολοκληρωμένο λειτουργικό.
Πλέον ο πυρήνας Linux αναπτύσσεται από πάρα πολλούς προγραμματιστές, είτε ερασιτέχνες, είτε
στελέχη επιχειρήσεων που το στηρίζουν. Υπάρχουν πάρα πολλές διανομές του. Κάποιες από αυτές
συντηρούνται από εταιρείες και άλλες από κάποια κοινότητα χρηστών. Υποστηρίζει πλήθος
αρχιτεκτονικών επεξεργαστών και λόγω του ανοιχτού χαρακτήρα του, είναι εύκολο σε
προγραμματιστές να το παραμετροποιήσουν, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες οποιουδήποτε
συστήματος. Έτσι το Linux τρέχει σε κάθε είδους υπολογιστικό σύστημα, προσωπικούς υπολογιστές,
υπερυπολογιστές, ενσωματωμένα συστήματα, ακόμα και σε διαστημικό εξοπλισμό.
Όσον αφορά τα ενσωματωμένα συστήματα με Linux, μπορούμε να τα χωρίσουμε σε δύο
κατηγορίες:
3. Τα ειδικού τύπου. Όπου ο πυρήνας προσαρμόζεται από τον παραγωγό του συστήματος ο οποίος
προσαρμόσει ή αναπτύσσει και τις εφαρμογές. Ο χρήστης δεν έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει το
λειτουργικό. Το μοντέλο αυτό είναι κατάλληλο για συστήματα με πολύ ξεκάθαρα καθορισμένο εύρος
εργασιών, όπως φούρνοι μικροκυμάτων, ψηφιακές τηλεοράσεις, πλυντήρια.
4. Τα γενικού τύπου. Όπου ο πυρήνας και οι γύρω από αυτόν εφαρμογές διαμορφώνονται σε μορφή
Σελίδα 5
Comentários a estes Manuais